در مورد لعن و نفرین گفته اند ، گاه فضیلتش از صلوات هم بیشتر است. ولی باید مراقب باشیم که چه کسی را تکفیر و تفسیق می کنیم. بعضی ها بعد از اینکه کسی خواسته و یا ناخواسته در حقِّ آنها بدی می کند ، تنها راهِ تسکینِ خودشون رو لعن فرستادنِ به او می دانند.

مرحوم شاه آبادی (رحمةالله) می فرمود: هیچ وقت لعن شخصی نکنید ، گر چه به کافری که ندانید از این عالم چگونه منتقل شده است مگر آنکه ولیِّ معصومی از حالِ بعد از مردنِ او اطلاع دهد، زیرا که ممکن است در وقت مردن مومن شده باشد. پس لعن به عنوان کلی بکنید.

پس جز کسانی که امام معصوم (علیه السلام) از حالِ آنها خبر دهد نمی توان دیگران را لعن کرد.

______________________

دعای آخر: خدایا دلِ دریا به ما عطا کن... نگذار درگیر خواهش های نفسانی باشیم و نگذار که از اماممان جلو بزنیم...

برای شادی روحِ عزیز از میان رفته: اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم